بسم الله الرحمن الرحیم

درباره ی جنگ ایران و عراق

جنگ ایران و عراق از کجا شروع شد آیا ایران و عراق از زمان رژیم پهلوی با هم مشکل داشتند یا با رژیم جمهوری اسلامی ؟

علت جنگ ایران و عراق چه بود؟

مدیران این جنگ چه کسانی بودند؟

خسارتهای وارده بر هر کشور چقدر بود؟

کشورها چه میزانی تلفات دادند؟

نتیجه این جنگ چه شد؟

و هزاران سوال دیگر:

(منبع : قسمتی از مطالب بر گرفته از ویکی پدیا هستند)

چون من یک ایرانی هستم نمیتونم در ارائه نظراتم به کشورم بی تفاوت باشم پس ملاک رو عدالت بگیرید

قبل از هر چیزی باید ببینیم که ایران قبل از جنگ با عراق با چه کشورهای دیگه ای در جنگ بود با برگشت به سالهای عقبتر متوجه میشیم ایران کشوری بوده که در هر قرن حداقل 2 جنگ رو داشته و این به خاطر چند علته

1.جایگاه جغرافیایی ایران

2.منابع فوق العاده ایران

پس از ظهور اسلام موارد بیشتری باعث شد که توجه ها نسبت به ایران افزایش پیدا کنه

3.مرکز اصلی تشیع در جهان

4.داشتن علوم مهم و کتابخانه ها و منابع تاریخی

و باید نکته ای رو یاد آور بشم و به کسانیکه میگن با ورود اسلام به ایران کم کم از جلال و شکوه ایران گرفته شد باید بگم که اگر خسرو پروز با نامه حضرت محمد (ص) موافقت میکرد امروز و حتی در همون سالها هم ایران مرزهاش گسترده تر بود با کمک حضرت محمد اسلام از سمت غرب پیشرفت میکرد و با کمک ایران اسلام از سمت شرق اینطوری خیلی از مرزهای چین هم در اون زمان به دست ایران می افتاد و ناحیه های شمالی هم مینطور

بگذریم و بریم سراغ مطلب اصلی ایران و عراق

جنگ عراق با ایران که در ایران با نام‌های «دفاع مقدس»، «جنگ تحمیلی»، و «جنگ هشت‌ساله»، و نزد اعراب با نام‌های «قادسیه صدام» و «جنگ اول خلیج» (به عربی: قادسیّة صدّام، حرب الخلیج الأولی)‏ شناخته می‌شود، طولانی‌ترین نبرد کلاسیک در قرن بیستم و دومین جنگ طولانی این قرن پس از جنگ ویتنام بود.

در سال در 29 بهمن 1357 جمهوری اسلامی پیروز شد اما از قبل عراق خوزستان را برای خود میانست و بدون دلیل مدعی مالکیت بر خوزستان بود همچنین صدام کویت را نیز برای خود میدانست و از طرفی انگیزه ی رهبری بر جهان اسلام را برعهده داشت با سرکار آمدن رژیم جمهوری اسلامی که البته آمریکا در درجه اول با آن موافق بود اما زمانیکه شعار نه غربی و نه شرقی از سوی رهبر سابق مطرح شد آمریکا به مقابله با ایران برآمد در قبل از سرکار آمدن رژیم جمهوری اسلامی آمریکا کمک های نظامی به ایران برای جنگ با عراق فرستاد که البته موشک ها همچنان در ایران هستند اما در آن زمان چون پهلوی با آمریکا همکاری میکرد روسیه به طور پنهانی و علنی به عراق کمک های نظامی میکرد اما وقتی محمد رضا شاه گفت گذشت زمانیکه به چشم آبی ها باج میدادیم آمریکایی ها هم که از گفتن چنین مسئله ای نگران از دست دادن کنترل خاورمیانه بودند با واسطه گری پنهانی برتانیا کم کم از قدرت پهلوی کاسته شد در این دوران جناب خمینی هم به مدت چندین سال با استفاده از نویسندگان به روشنگری مردم از طرز حکومت پرداخت و مردم به سوی وی گرایش یافتند اما صدام بیشترین نگاهش بر ایران بود به 2 علت اول: صدام یک سنی بود و از شیعیان متنفر بود دوم با دستیابی به منابع ایران بی تردید بر جهان عرب حاکم میشد

در ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰ (۳۱ شهریور ۱۳۵۹) درگیری‌های پراکنده مرزی دو کشور با یورش همزمان نیروی هوایی عراق به ده فرودگاه نظامی و غیرنظامی ایران و تهاجم نیروی زمینی عراق در تمام مرزها به یک جنگ تمام عیار تبدیل شد. پیش از آغاز جنگ روابط دو کشور به شدت تیره شده بود که خصومت شخصی صدام حسین و روح‌الله خمینی رهبران دو کشور و مهمتر از آن جاه‌طلبی‌های سیاسی ، و اختلافات مرزی و ایدئولوژیکی دو کشور دلایل اصلی آن بودند. این جنگ در نهایت پس از حدود ۸ سال در مرداد ۱۳۶۷ با قبول آتش‌بس از سوی دو طرف و پس از به جا گذاشتن یک میلیون نفر تلفات و ۱۱۹۰ میلیارد دلار خسارات به دو کشور خاتمه یافت.^[۳]

مبادلهٔ اسیران جنگی بین دو کشور از سال ۱۳۶۹ آغاز شد. ایران آخرین گروه از اسرای جنگی عراقی را در سال ۱۳۸۱ به عراق تحویل داد.^[۴]

در این جنگ ارتش عراق به طور گسترده از جنگ‌افزارهای شیمیایی علیه کردهای عراقی و مردم و نظامیان ایران استفاده کرد. ولی ادعای استفاده ایران از سلاح‌های شیمیایی ثابت نشده‌است. همچنین دو طرف در مقاطعی اقدام به بمباران و موشک‌باران شهرها و اهداف غیرنظامی نمودند که در این مورد نیز عراق همواره پیش‌قدم بود. درگیری‌ها برای مدتی در اواخر جنگ به خلیج فارس کشیده شد و طی آن تعداد زیادی سکوی نفتی و کشتی‌های تجاری و نفت‌کش با پرچم کشورهای گوناگون آسیب دیدند.

ایالات متحده آمریکا در اواخر جنگ به شکل مستقیم وارد درگیری با ایران شد. از سوی دیگر کشورهای سوریه، کره شمالی و لیبی نیز از ایران حمایت تسلیحاتی و تکنولوژیکی کردند.

از بعد نظامی عراق با استفاده از عنصر غافلگیری در ابتدای جنگ موفق شد بخش‌هایی از خاک ایران از جمله شهر خرمشهر را اشغال نماید. ایران در سال‌های دوم و سوم جنگ موفق شد بیشتر مناطق اشغالی از جمله خرمشهر را آزاد نموده و در سال چهارم و پنجم جنگ نقاط مهمی همچون شبه جزیره فاو در جنوب و نیز ارتفاعات مشرف به سلیمانیه در شرق کشور عراق را تصرف کند.

شوروی یکی از دو ابرقدرت آن دوران از سال ۱۹۸۰ تامین نظامی هر دو کشور را متوقف کرده بود اما از سال ۱۹۸۲ به منبع اصلی عراق برای خرید سلاح‌های پیشرفته تبدیل شد. آمریکا نیز در سال ۱۹۸۵ در جریان مذاکراتی پنهانی اقدام به فروش سلاح به ایران کرد. ایران که از سال ۱۹۸۴ جنگ را به داخل خاک عراق کشانده بود، در فوریه ۱۹۸۶ موفق به تصرف فاو یکی از مهمترین بنادر صدور نفت عراق شد. در ۸ ژانویه ۱۹۸۷ ایران عملیات عظیمی به نام کربلای ۵ را برای تصرف بصره دومین شهر بزرگ عراق به انجام رساند که در جریان آن ۶۵ هزار سرباز ایرانی و ۲۰ هزار عراقی کشته شدند. ایران در ۲۶ فوریه این عملیات را متوقف کرد و در شرایطی که بن‌بست نظامی در جبهه جنوبی جنگ کامل شده بود جنگ نفتکش‌ها با حملات دو طرف به سوی کشتی‌های غیرنظامی در خلیج فارس به اوج خود رسید. کشتی‌های کویتی یکی از اهداف مورد علاقه ایرانی‌ها بودند. حملات نیروهای ایران به نفتکش‌های شوروی و آمریکا که در خدمت دولت کویت بودند و حمله غافلگیرانه یک جنگنده عراقی به کشتی جنگی آمریکایی که به آسیب شدید ناوچه یواس‌اس استارک و مرگ ۳۷ سرباز آمریکایی انجامید، کشتیرانی بین‌المللی را در معرض خطر قرار داده و زمینه مداخله بیشتر هر دو ابرقدرت را فراهم کرد به طوری‌که هر دو از قطعنامه‌های شورای امنیت که از دو طرف درخواست آتش‌بس داشت، حمایت می‌کردند.^[۵]

شورای امنیت سازمان ملل متحد در کل ۸ قطعنامه در این خصوص صادر نمود که همگی به جز قطعنامه ۵۹۸ توسط ایران رد شد. دو کشور در طول جنگ آسیب‌های فراوان اقتصادی را متحمل شدند و بیش از یک میلیون نفر در این جنگ کشته یا مجروح شدند.

مشاهده متن آتش بس